De provinciis

1. Provincia constat ex tribus saltem conventibus quorum duo ad minus habeant decem octo vocales. Insuper, omnes vocales provinciæ saltem sint quadraginta. 
2. Provincia habere debet territorium a territorio aliarum provinciarum distinctum.

Cuilibet provinciæ competit ius: adscribendi sibi ut filios eos qui novitiatum pro ea incipiunt; apte procurandi institutionem fratrum, et – dummodo adsint condiciones requisitæ – habendi novitiatum et centrum studiorum institutionalium proprium; celebrandi capitulum provinciale; participandi capitulis generalibus.

Ad novam provinciam erigendam, præter condiciones in n. 253 stabilitas, requiritur ut habeatur fundata spes quod vocationibus ex proprio territorio poterit ulterius progredi in vitam regularem et apostolicam.

Capitulo generali vel magistro Ordinis cum suo consilio competit provincias erigere, dividere, inter se coniungere, aut supprimere.

1. Pro unione vel fusione plurium provinciarum vel vice-provinciarum requiruntur:  
   1. vota consultiva consiliorum provinciarum quoad negotia de unione vel fusione tractanda; 
   2. quatenus adiuncta id suadeant permittant, consultationes fratrum entitatum quarum interest modo a Magistro elaborato vel adprobato.
   3. decisio magistri Ordinis cum suo consilio; primus superior novæ provinciæ vel vice-provinciæ a magistro Ordinis instituitur.
2. Si videatur necessarium, statutum speciale provisorium a Magistro Ordinis promulgari potest.
3. In casu divisionis provinciæ modus procedendi a consilio provinciæ elaboretur et a magistro Ordinis cum suo consilio adprobetur.

I.

1. Magister Ordinis, de consensu sui consilii, erigere potest vice-provinciam, quæ saltem habeat in territorio ei assignato duos conventus proprie dictos et viginti quinque vocales; insuper possit ex propriis mediis providere ut habeat condiciones ad novam provinciam instaurandam stabilitas. 
2. Vice-provinciæ præest ut superior maior prior vice-provincialis, a capitulo vice-provinciæ electus. Vice-provincia obligationes et iura provinciæ habet.

II. n territorio ubi non existit provincia vel viceprovincia propter exigentias locales vel fundatam spem plantandi Ordinem modo permanenti, magister Ordinis, auditis prius fratribus vicariatui assignandis, de consensu sui consilii, et audito consilio provinciae cuius interest, erigere potest cum territorio determinato, vicariatum generalem qui regatur statutis ab ipso confectis et a magistro Ordinis cum suo consilio adprobatis. 
In hoc casu, vicarius generalis prima vice a magistro Ordinis instituitur ad quadriennium, auditis fratribus vicariatus. 
Relationes inter hunc vicariatum generalem et alios vicariatus forsitan ibi existentes, secundum n. 395 determinandae sunt.

1. Si aliqua provincia aut vice-provincia per triennium condiciones ad normam n. 253 aut n. 257 requisitas non adimpleat, capitulum generale vel magister Ordinis consentiente suo consilio illam declaret haud amplius gaudere iuribus provinciæ aut vice-provinciæ, salvo semper iure participandi capitulo generali iam convocato. Si aliqua provincia per triennium non habuerit tres conventus aut triginta quinque vocales, in ipsa provincia assignatos et ibi habitualiter degentes, magister Ordinis audito suo consilio illam declaret haud amplius gaudere iure participandi capitulis generalibus ut provincia et illam reducat ad vice-provinciam vel ad vicariatum generalem, ad normam n. 257 nisi capitulum generale iam convocatum fuerit.
2. Hac declaratione publicata, si provincia condiciones ad normam n. 257 requisitas adimpleat, vice-provinciæ iuribus gaudeat et obligationibus teneatur. Aliter magister Ordinis in et super hanc provinciam aut vice-provinciam vicarium (cf. n. 400) ad quadriennium instituat, qui omnes habeat conditiones pro priore provinciali requisitas, et hanc entitatem regit iuxta normas a magistro Ordinis statutas. Quando provincia ad conditionem vice-provinciæ reducta, prout in § I, per triennium iterum habuerit condiciones requisitas, magister Ordinis debet illam declarare omnibus suis iuribus gaudere. 
3. Si postea provincia vel vice-provincia de qua in § I condiciones ad normam n. 257 requisitas adimpleat, capitulum generale vel magister Ordinis de consensu sui consilii declaret illam vice-provinciæ iuribus gaudere et obligationibus tenere. 
4. In regionibus ubi propter circumstantias adversas capitulum provinciale nequeat celebrari, magister Ordinis de consensu consilii sui poterit providere de modo quo, æquitate servata, provincia repræsentetur in capitulo generali.

Provinciæ denominantur et inter se ordinantur iuxta traditiones vigentes (cf. appendicem n. 12). Quæ deinceps condantur locum obtinebunt secundum tempus suæ erectionis. Exinde qui uniuscuiusque personam gerunt qua prior provincialis, diffinitor vel elector, ordinantur inter se secundum ordinem provinciarum.