Professionem itaque castitatis tamquam eximium gratiæ donum æstimare debemus, quo
Deo facilius indiviso corde adhæremus et intimius consecramur; atque vitam virginalem
Christi imitantes, qui amore Ecclesiæ tradidit semetipsum pro ea, vocatione nostra
apostolica compulsi, Ecclesiæ, ad pleniorem hominum amorem, totaliter dedicamur, et
operi regenerationis æternæ ministrantes, aptiores efficimur qui paternitatem in
Christo latius accipiamus.
Castitatis exercitio, efficacius quoque cordis purificationem, spiritus libertatem et
caritatis fervorem paulatim assequimur, et altius propterea, animi et corporis
dominium integræque personæ pleniorem profectum, quibus serenum atque salutiferum
commercium cum omnibus hominibus perficere possumus.
Casta insuper vita quam fratres profitentur, regni Dei iam nunc præsentis validum
servitium et præclarum testimonium constituit, atque insimul peculiare signum
exsistit adventuri regni cælestis in quo Christus gloriosam Ecclesiam sicut sponsam
sibi ornatam exhibebit.