Prior conventualis habet potestatem ordinariam ad normam iuris, tam pro foro interno quam pro foro externo, in fratres suo conventui assignatos vel ibi degentes.

Invalidum est præceptum: si non sit datum in scriptis, aut si omittatur debita formula de qua in n. 294; si superior localis imponat præceptum toti communitati sine prævio consensu prioris provincialis vel, in casu urgentis necessitatis, consilii conventus; vel si prior provincialis illud imponat pro tota provincia absque consensu sui consilii.

Præceptum formale dare possunt capitulum generale et provinciale necnon superiores et alii ex prædictorum delegatione.

Præceptum formale, quod obligat sub gravi: non fiat nisi de re secundum leges nostras ex se vel ex adiunctis gravi, prudenti consideratione et sufficienti inquisitione præhabitis, atque nonnisi in casu veræ necessitatis; fiat semper in scriptis, ad tempus determinatum et accurate definiatur quid faciendum aut quid omittendum sit; exprimatur debita formula, videlicet: præcipimus (aut prohibemus) in virtute obœdientiæ.

Soli capitulo generali vel magistro Ordinis competit cum toto Ordine, vel permanenter cum provincia aut conventu aut fratribus a legibus Ordinis dispensare. Prior provincialis in sua provincia et prior conventualis in suo conventu fratres dispensare possunt in iis quæ superiori altiori non reservantur.

Si extra capitulum generale in aliquo textu legum nostrarum occurrit aliquod dubium, interpretationi declarativæ magistri Ordinis standum est.

Interpretatio authentica legum nostrarum competit capitulo generali. Attamen, quando agitur de interpretatione constitutionum, hæc vim constitutionis non consequitur nisi per tria capitula continua adprobata fuerit.

Legitimæ consuetudines Ordinis vel provinciæ vim legis obtinent usquedum a capitulo generali vel provinciali revocatæ fuerint. Consuetudines constitutionibus et ordinationibus quæ inveniuntur in hoc libro contrariæ reprobantur.

Ordinationes capituli generalis et magistri Ordinis vim obligandi retinent, donec a simili potestate revocatæ fuerint.

Capitulo generali competit potestas declarandi aliquam legem nostram non urgere ob speciales temporum et locorum aut rerum circumstantias in ipsa declaratione exprimendas. Durante intervallo ab uno capitulo ad aliud eadem facultas attribuitur magistro Ordinis, audito suo consilio. In singulis capitulis generalibus renovetur præfata declaratio si ipsa adhuc opportuna probetur.