De vocationibus promovendis et excolendis

1. Omnes fratres, præsertim qui apud adolescentes vel iuvenes apostolatum exercent, ut officium suæ vocationis dominicanæ considerent actuose et prudenter operam dare ad fovendas vocationes ad Ordinem. 
2. Quælibet provincia vocationum promotorem nominet quod, si fieri potest, eiusdem munus primarium sit. 
3. Meminerint tamen omnes vitam et apostolatum uniuscuiusque fratris et communitatis esse primam invitationem ad vitam dominicanam capessendam.

Ubi opportunum fuerit de consensu capituli vel consilii provinciæ, prævia adprobatione magistri Ordinis, erigi potest schola apostolica pro iuniorum adspirantium institutione. Statuta scholæ et normæ vivendi a fratribus in hac re peritioribus determinentur, de mandato et cum adprobatione prioris provincialis cum suo consilio.

Adspirantes ad Ordinem antequam ad novitiatum admittantur per aliquod tempus ad ipsum præparentur. Capituli provincialis vel prioris provincialis cum suo consilio erit determinare tempus, modum et locum huius præparationis. Ad hunc finem attingendum provincia statuere potest periodum prænovitiatus ut primum gradum in itinere ad vitam religiosam ducendam. Finis huius periodi est adspirantem ad novitiatum præparare potissimum cathechetica instructione et quadam ad vitam communitariam sane ducendam institutione, necnon Ordini opportunitatem præbere discernendi de adspirantium idoneitate ad vitam dominicanam amplectendam.

1. Ad novitiatum valide non admittuntur nisi qui septem et decem annos compleverint. 
2. Qui ab Ordine nostro vel ab alia religione alio instituto religioso separati fuerint, ut in Ordinem admittantur, prævio consensu consilii provinciæ, requiritur: 
   1. admissio a priore provinciali si perdurante novitiatu separati fuerint; 
   2. admissio a magistro Ordinis, de consensu sui consilii, si expleto novitiatu vel post professionem separati fuerint, servatis præscriptis CIC 690 § 1.

Adspirantes clerici ad novitiatum non admittantur nisi illa studia confecerint quæ pro accessu ad studia superiora seu universitaria in propria regione requiruntur. Congruam linguæ latinæ cognitionem habeant vel quantocius acquirere satagant. Pro fratribus cooperatoribus requiritur formatio secundaria vel alia equivalens a capitulo provinciali determinata.

Antequam quis ad novitiatum admittatur superiores exquirere tenentur omnia documenta a iure requisita et alias informationes quæ ipsis ad hunc finem necessariæ vel opportunæ videantur.

Ius examinandi et admittendi candidatos ad novitiatum pertinet ad provinciam. Ad prædictum examen peragendum constituitur cœtus specialis fratrum una cum præside.

Quælibet provincia, in statuto proprio, determinet quomodo et a quibus fratribus prædictum examen peragendum sit.

Peracto examine candidatorum, cœtus adunetur et per vota secreta iudicium ferat de admittendis vel recusandis singulis candidatis. Præses illius cœtus deinde de omnibus priori provinciali relationem exhibeat, cui ultimo decernere competit de admissione candidati, ita tamen ut reiectum a cœtu speciali admittere nequeat.

Candidatis admissis fiant coram testibus declarationes de quibus in appendice; et de hoc constet in libro recipiendorum per eorumdem candidatorum subscriptionem (cf. appendicem n. 5). Ipsis fiat etiam protestatio se nihil mercedis posse repetere ob quamcumque operam Ordini præstitam, cuius protestationis conficiatur documentum ab adspirante subscriptum (cf. appendicem n. 5). Ante initium novitiatus adspirans ab omnibus sæcularibus negotiis sese expediat et pecunia vel alia quæ secum detulerit in deposito communi serventur atque si ab Ordine, non emissa professione, egrediatur, ei restituantur. De expensis pro institutione determinent singulæ provinciæ.

Habitum legitime dare possunt magister Ordinis, prior provincialis in propria provincia, prior vel supprior in capite conventus in quo adspirans ad induendum habitum recipitur, et eorum delegati.

Vestitio vero fieri potest ante initium novitiatus vel eo perdurante, secundum determinationem capituli provincialis.