In fieri

1. Frater per aliquod tempus moraturus in territorio alterius provinciæ, tempestive moneat respectivum priorem provincialem, salvo semper n. 137. Ut vero commoratio licite ultra tres menses extendatur, licentia dicti prioris provincialis indiget. 
2. In locis ubi conventum habemus, frater itinerans pro posse conventum adeat.

1. Ministerium prædicationis opus communitarium est et ad universam communitatem primo pertinet; unde in traditione Ordinis conventus sæpe “sacra prædicatio” vocatur. 
   II. Fratres cooperatores partem habent in apostolatu totius communitatis non solum labore suo quo necessitatibus conventus provident, sed etiam ministerio proprie dicto, tam cum fratribus presbyteris cooperando quam secundum indolem suam activitatem apostolicam exercendo.
2. III. Superior una cum fratribus hoc munus commune prædicationis ponderet et recipiat, ut communitas integra responsabilis fiat; firmo tamen iure superioris decidendi et aliquod ministerium particulare acceptandi.
3. IV. In colloquiis fraternis fratres experientias et quæstiones apostolicas inter se conferant ut eas studio communi subiciant et iunctis viribus in cœtibus specialibus ministerium efficacius exercere valeant.

Ad opus missionale destinentur qui prius signa vocationis missionariæ dederint et bene parati sint ad illud exsequendum. Formatio specialis missionariis, tam clericis quam cooperatoribus, detur in aliquo conventu missionum vel aliquo instituto specializato, in quibus linguam vernaculam, mores, historiam, culturam et pastoralem missionariam populi addiscant.

1. Omnes fratres, præsertim qui apud adolescentes vel iuvenes apostolatum exercent, ut officium suæ vocationis dominicanæ considerent actuose et prudenter operam dare ad fovendas vocationes ad Ordinem.
2. Quælibet provincia vocationum promotorem nominet quod, si fieri potest, eiusdem munus primarium sit.
3. II. Meminerint tamen omnes vitam et apostolatum uniuscuiusque fratris et communitatis esse primam invitationem ad vitam dominicanam capessendam.

1. Professio simplex facienda est sub hac formula: “Ego frater N.N. facio professionem et promitto obœdientiam Deo et b. Mariæ et b. Dominico et tibi fratri N.N. magistro Ordinis fratrum Prædicatorum et successoribus tuis (vel: tibi fratri N.N. priori provinciali provinciæ...; vel: delegato...; vice fratris N.N. magistri Ordinis fratrum Prædicatorum et successorum eius), secundum regulam b. Augustini et institutiones fratrum Prædicatorum quod ero obœdiens tibi tuisque successoribus ad triennium (vel: ad annum).” 
2. Si vero tempore professionis Ordo magistrum non habuerit, profitens obœdientiam præsidenti promittat vice magistri Ordinis, absque expressione cuiuscumque nominis.

1. Quando frater per hunc annum, qui pro clerico potest ut talis computari annus scholasticus, in conventu propriæ provinciæ commoratus est, prior provincialis eum ad professionem admittere potest si votum capituli et votum consilii utrumque aut saltem alterum fuerit favorabile, non autem si utrumque contrarium. In conventibus et domibus ubi, ad normam nn. 315-bis et 333 consilium non est a capitulo distinctum, alterum votum datur a consilio provinciæ, in vicariatibus vero a consilio vicariatus. 
2. Quando per prædictum annum frater extra propriam provinciam commoratus est, votum capituli et votum consilii sunt consultiva tantum. In casu tamen, requiritur semper votum consilii provinciæ affiliationis. Si favorabile fuerit, prior provincialis fratrem ad professionem admittere potest, non vero si contrarium. 
3. Si frater nondum per annum commoratus fuerit in conventu ubi assignatus est et professionem sollemnem emittere debeat, votum capituli et consilii dat conventus in quo per annum immediate præcedentem commoratus est ad normam n. 206, 2°, sed conventus in quo degit omnino prius votum suum debet dare ad informationem.

1. Ad primum concilium Tempore primæ sessionis consilii provinciæ quod quæ elapso biennio post prioris provincialis confirmationem locum habebit, prior provincialis convocare tenetur ad consilium amplius, præter membra consilii provinciæ, vicarios provinciales et priores conventuales stricto sensu; , nisi aliud a capitulo provinciali determinatum fuerit quoad vicarios provinciales et priores in dissitis regionibus. statutum autem provinciæ determinare potest an vicarii provinciales et priores a dissitis regionibus convocandi sint, necnon alios forte convocandos definire. 
2. In hoc consilio ampliori, quod voto gaudet tantum consultivo, tractanda sunt omnia quæ ad bonum provinciæ utilia videbuntur, et in primis inspiciatur an ad praxim reductæ sint ordinationes et exhortationes ultimi capituli provincialis et generalis.

Prior provincialis habeat archivum secretum in quo serventur documenta secreta, de quorum merito successorem suum certiorem reddere tenetur. Elapsis septuaginta annis post mortem fratrum de quibus in documentis agitur, ista comburantur, dummodo hoc fieri queat sine præiudicio erga eos qui adhuc vivunt, salvo iure civili attentis dispositionibus iuris civilis.

1. Omnes socii instituuntur a magistro Ordinis, manent in munere ad sexennium, possunt tamen ad alterum sexennium iterum institui; semper relicta novo magistro Ordinis libertate fratres ad consilium generalitium pertinentes mutandi.
2. Institutio adsistentium pro apostolatu, pro vita intellectuali fiat auditis omnibus prioribus provincialibus.
3. Institutio adsistentium pro relationibus provinciarum cum magistro Ordinis fiat auditis prioribus provincialibus quibus interest, qui, prius inter se de hoc convenientes, tria nomina ipsi magistro Ordinis præsentent. Magister Ordinis tenetur unum ex his tribus instituere vel denuo tria nomina præsentari petere.

1. Ut quis voce passiva gaudeat, nisi aliter provisum fuerit, requiritur ut habeat vocem activam. 
2. Quando agitur de electione superiorum, ut quis eligi vel postulari possit, requiritur etiam: 
   1. ut sit presbyter; 
   2. ut tres annos habeat a professione sollemni; 
   3. ut ad audiendas confessiones actualiter probatus sit in Ordine.

1. Quoad confirmationem aut cassationem electionis vicarii provincialis eiusque acceptationem, serventur nn. 465–473. 
2. Ius instituendi vicarium provincialem devolvitur ad priorem provincialem, salvo n. 373, 1°: 
   1. quando vicariatus tempore vacationis vicarii provincialis non habet condiciones de quibus in n. 384 § I; tunc tamen in institutione vicarii vocales conventuum vicariatus audiantur ad normam statuti vicariatus; 
   2. quando omnes vocales suæ voci renuntiaverint nec a priore provinciali restituti fuerint; 
   3. quando quacumque ex causa intra sex menses a cognita vacatione, vicarius provincialis non electus aut postulatus fuerit; 
   4. quando in processu electionis in congregatione speciali facta fuerint septem scrutinia inutilia (cf. n. 480 § II, 2°); 
   5. quando in processu electionis per litteras facta fuerint duo scrutinia inutilia (cf. n. 480 § IV, 2°), vel tres vel quattuor si capitulum provinciale sic determinaverit (cf. n. 455-bis § II, 7°). 
   6. quando fratres, cassata prima electione, eundem fratrem denuo eligunt, nisi illa electio fuerit cassata propter formam tantum et non propter personam electi; 
   7. quando iam factæ sunt duæ vel ad summum tres electiones a priore provinciali confirmatæ et ab electis non acceptatæ; tunc enim, post secundam electionem prior provincialis potest, et post tertiam debet vicarium provincialem instituere. 
3. Si prior provincialis intra mensem a devolutionis notitia vicarium provincialem non instituerit, ius providendi ad magistrum Ordinis devolvitur.

Cum fratres permanenter apud instituta, opera vel alia huiusmodi quæ ad conventus vel provincias Ordinis non pertinent officium aliquod exercent vel laborem præstant, curet prior provincialis contractum inire in quo omnes condiciones accurate stabiliantur. Quando officium exercetur in territorio aliæ provinciæ, contractus insuper notificetur indiget insuper approbatione priori provinciali loci.