De præcepto formali

Præceptum formale, quod obligat sub gravi: non fiat nisi de re secundum leges nostras ex se vel ex adiunctis gravi, prudenti consideratione et sufficienti inquisitione præhabitis, atque nonnisi in casu veræ necessitatis; fiat semper in scriptis, ad tempus determinatum et accurate definiatur quid faciendum aut quid omittendum sit; exprimatur debita formula, videlicet: præcipimus (aut prohibemus) in virtute obœdientiæ.

Præceptum formale dare possunt capitulum generale et provinciale necnon superiores et alii ex prædictorum delegatione.

Præcepta cessant vel elapso tempore vel resoluto iure præcipientis.

Invalidum est præceptum: si non sit datum in scriptis, aut si omittatur debita formula de qua in n. 294; si superior localis imponat præceptum toti communitati sine prævio consensu prioris provincialis vel, in casu urgentis necessitatis, consilii conventus; vel si prior provincialis illud imponat pro tota provincia absque consensu sui consilii.