De electione magistri Ordinis

Magister Ordinis semper eligitur in capitulo generali ad hoc specialiter convocato, ad normam n. 413.

Ut quis eligi possit in magistrum Ordinis, requiritur ut non minus quam triginta et quinque annos a sua nativitate expleverit, decem vero a prima professione, necnon ut condiciones habeat de quibus in nn. 443 et 459 § I.

Ad electionem magistri Ordinis procedatur quinta die ab inauguratione capituli (cf. n. 417 § II, 5°), etsi non omnes electores convenerint.

Pridie electionis, electores a præside convocati, possunt tractatum habere inter se super magistro eligendo.

In die electionis, vel pridie, in omnibus conventibus Ordinis celebretur Missa de Spiritu Sancto.

Electioni præsit vicarius Ordinis, scilicet vel ex-magister Ordinis qui ab officio cessavit, vel vicarius iuxta leges nostras (cf. n. 417). Actuarius electionis sit primus actuarius capituli. Scrutatores designentur ad normam n. 448 § IV.

Pro ipsa electione procedatur ad normam n. 452, his tamen exceptis: scrutinia reiteranda sunt usquedum aliquis frater per maioritatem absolutam suffragiorum electus sit; electores ex aula capitulari egredi nequeunt antequam novus magister electus sit, exceptis tamen scrutatoribus pro suffragiis infirmorum, si qui sint, accipiendis; instrumentum authenticum non conficiatur, sed fidelis relatio totius electionis cum diversis scrutiniis in processu verbali capituli adnotetur.

Magistri Ordinis electio confirmatione non indiget.

Electio illico intimanda est electo qui, si absens fuerit, quamprimum ad capitulum se conferat. Electus, nisi graves habeat rationes, electionem de se factam acceptare tenetur. Quod si non acceptaverit et capitulares recusationem admiserint, ad novam electionem quamprimum procedere debent.

Electione facta et acceptata, convocentur omnes fratres in conventu præsentes et publicetur nomen electi.

Magister, si adsit, vel ubi primum advenerit, professionem fidei coram capitulo emittat, antequam ullum actum ut magister Ordinis faciat.

Recta administratio postulat, ut responsabilitatem circa bona temporalia communitatis omnes et singuli fratres participent etiam in modo quo rebus utuntur. Implicat enim veram relationem cum paupertate, cuius dici potest practicum exercitium. Officiales vero res œconomicas sedula cum cura administrent tamquam fideles servi et prudentes, in obsequio caritatis.