1. Pro unione vel fusione plurium provinciarum vel vice-provinciarum requiruntur:  
   1. vota consultiva consiliorum provinciarum quoad negotia de unione vel fusione tractanda; 
   2. quatenus adiuncta id suadeant permittant, consultationes fratrum entitatum quarum interest modo a Magistro elaborato vel adprobato.
   3. decisio magistri Ordinis cum suo consilio; primus superior novæ provinciæ vel vice-provinciæ a magistro Ordinis instituitur.
2. Si videatur necessarium, statutum speciale provisorium a Magistro Ordinis promulgari potest.
3. In casu divisionis provinciæ modus procedendi a consilio provinciæ elaboretur et a magistro Ordinis cum suo consilio adprobetur.

Communitas consentiente superiore ex bonis quæ divina Providentia ei est largita libenter “conferat ad alias Ecclesiæ necessitates et egenorum sustentationem, quos religiosi omnes in visceribus Christi diligant”.1

1. Nullus frater ullam acceptet partem in administratione bonorum personarum extranearum Ordini, sive sint personæ physicæ sive morales iuridicæ, nisi in casu exceptionali et tunc de licentia prioris provincialis. 
2. Si huic administrationi adnexa sit obligatio rationis reddendæ, tunc licentia difficilius a priore provinciali concedatur, et ad tempus stricte necessarium.

1. Debita et obligationes contrahendæ non permittantur, nisi certo constet ex consuetis reditibus debiti fœnus solvi et intra tempus non nimis longum per amortizationem reddi summam capitalem.
2. In precibus pro obtinendo consensu ad contrahenda debita vel obligationes exprimi debent, sine ulla exceptione, omnia alia debita et obligationes quibus contrahens ad diem gravatur, secus obtenta venia invalida est.
3. Contractus de debitis vel obligationibus contrahendis examini consilii œconomici subsint.

Fratribus itinerantibus concedatur necessaria pecunia a superiore, cui rationem de ea et de aliis extra domum conventum acceptis reddant post itineris finem.