Quia vita religiosa præclarum signum regni cælestis est et per intimiorem consecrationem Deo in Ecclesia factam lucide quoque manifestat et significat intimam vocationis christianæ naturam, inde a periodo plantationis Ecclesiæ missionarii nostri vitam religiosam sub formis indigenis sedulo promoveant.

Memores sint missionarii nostri finem missionum dirigi ad communitates fidelium efformandas, ut quantocius suis necessitatibus per seipsas providere queant. Curent proinde ut ecclesia particularis instructa copia localium sacerdotum, religiosorum et laicorum, iis ministeriis et institutis ditetur quæ ad vitam christianam sub episcopo proprio ducendam et dilatandam necessaria sunt.

Ad munera missionalia efficacius et plenius adimplenda, foveatur collaboratio fratrum inter provincias in eisdem regionibus laborantes. Fiat etiam collaboratio omnium provinciarum in tota activitate missionali Ordinis, ita ut priores provinciales libenter præsentent fratres idoneos ad opus commune prosequendum. In negotiis missionum expediendis magister Ordinis adiuvatur a socio pro apostolatu in Ordine.

Cura missionum ad totum Ordinem pertinet et ideo singuli fratres modo quo possunt missiones adiuvent. Magistri Ordinis est in collaboratione cum provinciis quarum interest adiumentum præbere ita ut fratres unius vel plurium provinciarum in localium ecclesiarum servitium mittantur. Activitas missionalis nostra regitur: iure communi, necnon peculiaribus Sanctæ Sedis decretis; constitutionibus et statutis particularibus a provinciis elaboratis.

Superiores de erectione conventuum in missionibus potius curent quam de territoriis retinendis ut fratres maxima cum libertate iuxta charisma Ordinis proprium, ministerio verbi incumbere possint.

Fratres semper promptos se exhibeant ad colloquia et ad omnes opportunitates veri dialogi, sive instituendi sive prosequendi, cum asseclis aliarum religionum et cum non-credentibus. Meminerint tamen præparationem specialem circa problemata exinde insurgentia omnino necessariam esse.

Inter mutationes ipsam vitam christianam afficientes, præsertim ex progressu scientiarum, artium vel culturæ, fratres maxime conentur discernere valores qui vias ad vividiorem Dei sensum præbent et adlaborare ad solvendas quæstiones quas in mente hominum hæc evolutio excitat, ita ut prædicatio Evangelii puriorem ac maturiorem adhæsionem fidei suscitet.

Fratres magnopere attendant ad problemata religiosa et humana pauperum atque operariorum, et specialiter eorum qui a fide longe sunt. Provinciæ illas formas vitæ ac prædicationis quærant et statuant, per quas apostolatus inter illos necessitatibus obiectivis aptius respondeat.

Provincia vel vicariatus planificationem totius apostolatus conficiat et fratres ad eum præparet necnon coordinationem virium disponat ratione habita unitatis, vigoris et continuitatis apostolatus. Quæ planificatio respiciat necessitates actuales Ecclesiæ et eiusdem provinciæ vel vicariatus necnon futuram problematum evolutionem.