Vocales capituli provincialis sunt:

1.  
   1. priores regionales;
   2. vicarii provinciales electi ad normam n. 389;
   3. priores conventuales; supprior vero, si ob ægritudinem aliamve gravem causam a priore provinciali acceptam, prior adesse nequit;
   4. socii priorum euntium ad capitulum, ad normam n. 490;
   5. delegati fratrum, ad normam nn. 497─501;
   6. delegatus domus non prioralis cum saltem quattuor fratribus voce activa gaudentibus in territorio uniuscuiusque nationis ubi non sit alius domus eiusdem provinciæ;
   7. 6. prior provincialis qui immediate ante capitulum officium in ipsa provincia explevit.
2. Si numerus vocalium capituli provincialis ad normam constitutionum electorum sit minor quam viginti, statutum provinciæ providere potest, si vero sit minor quam decem provideat de vocalibus supplementariis, qui tamen sint non plus quam tres. Isti vocales non iure personali, sed per electionem constituuntur.
   III. Si in statuto provinciae determinatum fuerit, domus non prioralis potest unum delegatum mittere ad capitulum provinciale.

1. Supprior instituatur a priore ad normam n. 310, 2°. Si infra hunc terminum non instituatur, ius eum instituendi ad priorem provincialem devolvitur. In eodem officio institui potest immediate secunda vice, non vero tertia, nisi de consensu prioris provincialis.
2. Supprior in officio permanet usquedum prior nuper electus suppriorem instituerit ad normam § I.
3. Si alia de causa suppriorem a suo officio cessare contingat, prior intra mensem novum suppriorem instituere debet; secus ius eum instituendi ad priorem provincialem devolvitur.