1. Examine peracto et relatione de eius exitu priori conventus exhibita, admissio fratris ad professionem subiciatur suffragationi, primum capituli deinde consilii conventus. Ante votationem præses discrete vocales certiores faciat de exitu examinis et ab eis quærat an de candidato speciales informationes habeant.
2. Prior de his omnibus priori provinciali relationem exhibeat.

1. Fratres ut libros edere possint, licentia in scriptis superioris maioris egent. Fratres ad libros et articulos edendos, praeter requisita a iure communi, indigent licentia sui superioris maioris.
2. Si superior maior de licentia concedenda dubitet ob problemata fidei morumve instituat commissionem trium peritorum ad opus examinandum.
3. Quod si licentiam non concedat, rationes denegationis auctori communicet.
4. Auctor, cui licentia a superiore maiore denegata est, ad magistrum Ordinis recurrere potest. Quo in casu magister Ordinis instituat commissionem ad textum examinandum. Sententia magistri Ordinis pro definitiva habeatur.

Rosarium mariale cum sit via ad contemplanda mysteria Christi et schola ad vitam evangelicam efformandam habeatur ut forma prædicationis Ordini consentanea, in qua doctrina fidei exponitur sub luce participationis B.V. Mariæ in mysterio Christi et Ecclesiæ. 

Unde fratres praxim rosarii, quod ut nota Ordinis peculiaris habendum est, ferventer prædicent ut in dies vividior fiat eiusque associationes promoveant.

1. Fratres per prædicationem christianos gradatim ad maturitatem et responsabilitatem fidei promoveant ut Ecclesia in testimonio Evangelii renovetur et confirmetur.
2. Fratres specialem curam habeant de homilia et de aliis prædicationis modis qui, actioni liturgicæ et sacramentis cohærentes, in vitam fidelium intimius penetrant.

1. Missio fratrum Prædicatorum in servilium Ecclesiæ ut nomen evangelizent Iesu Christi gentibus est munus totius Ordinis. Hæc autem diversis modis exercetur iuxta diversas condiciones sive Ecclesiæ sive populorum, cœtuum et hominum ad quos dirigitur. Semper autem fiat secundum principia fundamentalia ministerii verbi et modo cum charismate Ordinis consonanti.
2. Activitas missionalis ad hoc tendere debet ut missionarius, suæ vitæ et prædicationis evangelico testimonio, præsentem faciat Christi Evangelii trahentem virtutem, tamquam veram salutis propositionem, et sic in hominum liberatione et reconciliatione cooperando populum Dei congreget. 
   Suam activitatem missionarius ordinet in ædificationem Ecclesiæ, in populis vel cœtibus in quibus nondum radicata est, et etiam ad suscitandam fidem et vitam christianam in regionibus ubi Ecclesia regressionem subiit, ita ut semper se consideret in servitio Ecclesiæ localis.

1. Prædicationem sub quacumque forma fratres exercere debent. In ordinem autem prioritatis ministerii determinando, attendere debent ad necessitates Ecclesiæ ipsius voce et signis temporum manifestatas, quibus specifica sua vocatione subvenire tenentur.
2. Ideo præ aliis illa seligant formas quæ promotioni fidei magis inserviunt, sive apud non credentes sive apud spatia humana quæ extra fidem evolvuntur, sive apud credentes ut fides illorum roboretur et perficiatur.
3. Qua norma præ oculis habita ad provinciam pertinet determinare, secundum necessitates regionales et vires disponibiles, obiecta priora ministerii fratrum et periodice revisionem criticam exercere circa onera quæ apostolatum aggravant.
4. Ad prioritates ministerii apte prosequendas, magistri Ordinis eiusque consilii est inter provincias cooperationem sustinere, præcipue quando quæstiones tractandæ momentum internationale habent tum in ordine religioso tum sociali.

1. Ministerium verbi, quacumque forma exerceatur, cum sacramentis intime conectitur et in eis perficitur. Christiana enim vita verbo et sacramentis nascitur, nutritur et roboratur. Unde fideles de eis e doceantur ut signa eorum intellegere queant et ad ipsa suscipienda apte disponantur.
2. Cum Eucharistia sit centrum vitæ Ecclesiæ ac fons et culmen totius evangelizationis, fratres eximii huius mysterii gratiam attente considerantes, momentum eius sive pro sua sive pro aliorum salute ponderare et eius efficacitatem ac fecunditatem ita fidelibus suadere curent ut pie, actuose et frequenter fractionem panis participent.
3. Sacramentum pænitentiæ eiusque administratio intime cum ministerio verbi coniungitur, quia conversio cordis quam prædicatio inspirare nititur, per veniam et reconciliationem cum Deo et Ecclesia perficitur; et insuper, quia conspirat ad illuminationem et formationem conscientiæ necnon ad profectum in spiritu evangelico. 
   Fratres igitur ad fructuosam sacramenti pænitentiæ ministrationem paratos et diligentes semper se præbeant, et in exercitio huius ministerii attendant ad progressum scientiarum de homine necnon ad particulares condiciones et sensibilitatem singulorum fidelium. Simili ratione fratres educationem vitæ christianæ plurimi faciant.