De exigentiis fundamentalibus

1. Ministerium prædicationis opus communitarium est et ad universam communitatem primo pertinet; unde in traditione Ordinis conventus sæpe “sacra prædicatio” vocatur. 
   II. Fratres cooperatores partem habent in apostolatu totius communitatis non solum labore suo quo necessitatibus conventus provident, sed etiam ministerio proprie dicto, tam cum fratribus presbyteris cooperando quam secundum indolem suam activitatem apostolicam exercendo. 
2. Superior una cum fratribus hoc munus commune prædicationis ponderet et recipiat, ut communitas integra responsabilis fiat; firmo tamen iure superioris decidendi et aliquod ministerium particulare acceptandi. 
3. In colloquiis fraternis fratres experientias et quæstiones apostolicas inter se conferant ut eas studio communi subiciant et iunctis viribus in cœtibus specialibus ministerium efficacius exercere valeant.

Fratres ubicumque ministerium exercent sociam operam ineant cum episcopis in planificatione apostolatus sive diœcesana sive nationali. Collaboratio aliis cum presbyteris et religiosis valde commendatur præsertim in iis quæ magis ad charisma nostrum pertinent, ita ut munera apostolatus nostri et aliorum mutuo se compleant in commune servitium Ecclesiæ. Cum laici ratione baptismatis et confirmationis deputati sint ad apostolatum, nos cum eis ad hoc tendere debemus ut Ecclesia in omnibus campis societatis tamquam sacramentum salutis præsens fiat et maneat. Fratres demum, conspicientes in omnibus hominibus bonæ voluntatis imaginem Dei creatoris et spem salutis, cum eis collaborare non dubitent quamvis eisdem nondum possint Evangelium annuntiare. Attendant ad virtutes humanas et methodos discutiendi ac dialogandi quæ in cooperatione cum hominibus alius persuasionis speciali modo exiguntur.

Ad vocationem dominicanam essentialiter pertinet docere verbo et scripto sacram doctrinam et alias disciplinas quæ diffusioni et intellectui fidei inserviunt.

Fratres præsentes sint in universitatibus, institutis et centris scientificis necnon in scholis diversi generis et gradus, sive nostris sive alienis, præsertim ut professores et ut adsistentes religiosi. Fratres sedulo parati cooperari studeant cum peritis in variis scientiis, tum participando eorum investigationes, tum quærendo modos communicandi cum eis veritatem Evangelii, ita ut progressus culturæ ad clariorem perceptionem humanæ vocationis conducat atque ad altiorem intellegentiam fidei mentes excitet.

Ad veritatem diffundendam et opinionem publicam recte efformandam, fratres speciali idoneitate et eruditione præditi sedulo diversis instrumentis communicationis socialis utantur.

Ministerium verbi, quacumque forma exerceatur, cum sacramentis intime conectitur et in eis perficitur. Christiana enim vita verbo et sacramentis nascitur, nutritur et roboratur. Unde fideles de eis e doceantur ut signa eorum intellegere queant et ad ipsa suscipienda apte disponantur. Cum Eucharistia sit centrum vitæ Ecclesiæ ac fons et culmen totius evangelizationis, fratres eximii huius mysterii gratiam attente considerantes, momentum eius sive pro sua sive pro aliorum salute ponderare et eius efficacitatem ac fecunditatem ita fidelibus suadere curent ut pie, actuose et frequenter fractionem panis participent. Sacramentum pænitentiæ eiusque administratio intime cum ministerio verbi coniungitur, quia conversio cordis quam prædicatio inspirare nititur, per veniam et reconciliationem cum Deo et Ecclesia perficitur; et insuper, quia conspirat ad illuminationem et formationem conscientiæ necnon ad profectum in spiritu evangelico. Fratres igitur ad fructuosam sacramenti pænitentiæ ministrationem paratos et diligentes semper se præbeant, et in exercitio huius ministerii attendant ad progressum scientiarum de homine necnon ad particulares condiciones et sensibilitatem singulorum fidelium. Simili ratione fratres educationem vitæ christianæ plurimi faciant.

Exemplo s. Dominici qui salutis omnium hominum et populorum sitientissimus fuit, noverint fratres se missos ad omnes homines, cœtus et populos, credentes et non-credentes, et præsertim pauperes, ut animum intendant evangelizationem et plantationem Ecclesiæ inter gentes et fidei illustrationem ac confirmationem in populo christiano.

Ministerium verbi est participatio muneris prophetici corporis episcoporum, ideoque in primis oportet ut prædicatores Evangelium integrum recipiant et mysterii salutis vivam intellegentiam quærant prout ab Ecclesia traditur et explicatur. Quo spiritu evangelico et doctrina solida sit semper signata prædicatio dominicana. Ut autem eius actio salutifera omnes attingere possit, necesse est non tantum attendere ad situationes et adspirationes hominum quos alloquimur sed etiam vivum commercium cum illis instituere, ut verbi revelati accommodata prædicatio lex omnis evangelizationis permaneat, præsertim apud eos qui a fide longe sunt. Sic mens nostra pateat simul et spiritui Dei et cordibus eorum quibus verbum proponitur ut communicationem lucis necnon amoris et virtutis Paracliti obtineat. Quapropter fratres sciant agnoscere Spiritum in medio populi Dei operantem et discernere thesauros in variis culturæ humanæ formis absconditos, quibus ipsius hominis natura plenius manifestatur novæque viæ ad veritatem aperiuntur. Fratres vitam spiritualem et virtutes humanas colere satagant ne moribus infirment quod ore proferunt.